De Jongens van de Kermis maken en verkopen oliebollen

Foto: Pixabay

De Jongens van de Kermis

Bewust heb ik de woorden ‘Jongens’ en ‘Kermis’ met hoofdletters geschreven, want ik heb respect voor de mensen van de kermis en ook altijd gehad. In het leven kom je nogal eens keer ‘vreemde’ mensen tegen, zo ook ik. In mijn tijd dat ik nog werkte bij het RIVM hebben we ooit een demonstratie op de parkeerplaats gehad van Koko Petalo, de Zigeunerkoning, die een Nederlandse Roma was en belangenbehartiger van Roma en Sinti. 

Maar in het leven ben ik ook de kermismensen tegengekomen, zeker in mijn tijd in Brabant, waar elke stad en dorp wel een kermis had. Mijn geboorteplaats had dat met name op de derde dinsdag in oktober. Toen ik helemaal doorhad, hoe leuk het ‘op de kermis’ was, ben ik me meer gaan interesseren in de kermis en de mensen die daar werkten.

Sterker nog, de interesse werd zo groot, dat ik zelf ben gaan ‘werken’ bij de kermis en wel bij de luchtschommels. Het was een feest om elke keer weer een aantal uurtjes de mensen op te duwen in de schommels, maar ‘lekkerder’ was eigenlijk om zelf in zo’n luchtschommel te kruipen en proberen het dak te raken en daarna met de ‘pootjes buiten de schommels te gaan zitten’. Dit was alleen maar weggelegd voor de mensen die bij de kermis werkten en niet voor de gasten, die werden steeds maar afgeremd.

Peter Olde Scholtenhuis en Michel van den Esschert uit Epe hebben ook steeds op de kermis gewerkt, echter door de pandemie veroorzaakt door het SARS-CoV-2 virus (Corona / Covid, u kiest maar). hebben ze weinig kunnen doen op de kermis. En dat is diep en diep triest.

De heren hebben getracht om met een orgeltje langs de verzorgingshuizen te gaan, maar ja dat bracht natuurlijk niets of nauwelijks wat op, maar de heren hebben eindelijk toestemming gekregen om oliebollen te maken en te verkopen.

En dat is verschrikkelijk mooi, maar voor mij wat minder eigenlijk. Niet verder vertellen hoor en zeker niet tegen mijn vrouw, maar ik ben verschrikkelijk gek op oliebollen. Dat was ook wat we met de familie altijd deden op de jaarmarkt cq kermis in mijn geboorteplaats. Oliebollen en paling. Je kan er me voor wakker maken, bij wijze van spreken dan hé !

Maar het is inderdaad zoiets lekkers. Afgelopen week had mijn vrouw enkele oliebollen op haar werk gekregen en mee naar huis genomen. En ze waren nog warm. Ik heb bij het opeten, zitten genieten, met mijn ogen dicht en zonder wat te zeggen. Nu had ik vroeger bij mijn ouders thuis zeker regelmatig oliebollen, het leek wel een ‘verslaving’, zeker in de tijd van kermis en jaarmarkt. Proberen zoveel mogelijk in die tijd ‘enkele’ oliebollen te eten.

Peter en Michel, we hopen dat jullie nog vele oliebollen mogen maken. Op de foto’s zagen de oliebollen in ieder geval er goed uit.  Hulde heren en sterkte !